Rondje Lunteren (13 km)

Gelopen op woensdag 24 februari 2016 met Wendeline (route)

Wie wil verdwalen in een dorp, gaat naar Lunteren. Alle keren dat ik hier kwam - zowel te auto als te voet- zie ik het dorp van alle kanten, voordat ik (de P&R van) het station aldaar bereik. Maar uiteraard ben ik op tijd vertrokken en ben dus nog net op tijd om Wendeline uit de trein te zien stappen.

Een mooie boswandeling vandaag, afgewisseld met stukken bouwland. Coulissenlandschap, weet ik inmiddels. En wie had gedacht dat we langs het Middelpunt van Nederland zouden komen vandaag! Het is nationale spechtendag. In elke bosschage horen we luidruchtig getimmer. En zo leuk om er eentje ook weer te kunnen spotten. Die kop zwiept ie eerst 45 graden achterover, voordat hij zijn snavel in de tak mept.Wat een kopstoten, en in welk tempo!

We lopen langs de nog gesloten horeca De Goudsberg. Het schijnt dat hier van de week een dood varken voor de deur lag, als protest tegen de mogelijke komst van asielzoekers in Lunteren (zo lees ik een dag na onze wandeling in de krant). We beklimmen er de uitzichttoren: helder zicht tot voorbij de witte torens van Barneveld (?).

Onverwacht is er nog een toeristische attractie op de route: een nagebouwde boerderij uit de ijzertijd. Precies zo een als in het Archeon ;-) Bij het Wekeromse zand doen we een geplande shortcut, zodat we alleen kaart 10 uit het gidsje hoeven te doen, in aansluiting op de etappe die we een paar weken geleden liepen. Wat een schone kalfjes staan hier in de wei.

De Lunterense Boer is even later wel open. Tijd voor koffie en een gebakje. Daarna lopen we langs toren De Koepel. Mooi ding, met vast mooie culturele evenementen. Het lijstje dat er hangt is nog de cultuurkalender van 2015. We denken in tien minuten bij het station te kunnen zijn, maar verdwalen weer hopeloos. Uiteindelijk trekken we nog een sprint en zijn we (ruim) op tijd op het perron.

notarisbank

zoek de specht, hij is er echt!

Toren De Koepel, Lunteren

Wolfheze - Oosterbeek (9km)

Gelopen op zondag 21 februari 2016 met Nico (route)

Miezer of niet, wij gaan op pad. De geplande wandeling is toch grotendeels in de bossen, dus dan worden we minder nat.
Hmm, toch iets over het hoofd gezien: de bospaden zijn zo ongelooflijk modderig. Regelmatig balanceren we op de rand van het pad en halen we de broekspijpen open aan kale scherpe bramenstruiktakken.

We zetten de auto bij de Nico Bovenweg in Oosterbeek. 'Mat 64' brengt ons van Oosterbeek naar Wolfheze. Jeugdsentiment, want we zitten in een eigen open coupé. Alleen het bordje 'Werkspoor' ontbreekt in het halletje.
Drie minuten later in  Wolfheze start onze etappe: kaart 3 uit het gidsje. Via het Ecoduct uit 2011 gaan we de A50 over. Natuurlijk geen wild te spotten op dit uur van de dag. En adders zullen wel een winterslaap houden??
Aan de andere kant lopen we een stuk over de Wolfhezerheide. Hier lopen prachtig heldere beken (Oosterbeek, oja), die we via vlonders oversteken. De Wodanseiken zijn kaal imposant. in Hotel Bilderberg gaan we voor de koffie met apfelstrudel. Daarna gaan we weer verder de modderpaden op, terwijl het nu niet droog meer is. We passeren het bordje ''Bilderbergbossen". Zou dit een rijke familie zijn, of hoort dit stuk bij het hotel?? We komen er niet echt achter. In Oosterbeek staat Hotel Dreijeroord er vervallen en verlaten bij. Jammer dat zo'n hotel het onderspit delft door de opkomst van hotelketens. Dit keer gaan wij niet een hotel in, want dit was slechts een ochtendetappe, en geen tweedaagse.

Riethoven - Heeze (20 km)

Gelopen op zaterdag 13 februari 2016 met Emmeke (route)

Het petit déjeuner is grand. Het meeste nemen we mee in de rugzak.
Voor achten verlaten we de B&B Aan het Bospad in Riethoven, dat direct aan het Pelgrimspad (en Grenslandpad) ligt. Het vriest lichtjes. Er ligt een dun vlies op de modderplassen en de sloten. De zon moet nog opkomen. De vogels worden wakker. Een haas schiet over het pad. Dit is toch werkelijk het fijnste moment van een tweedaagse wandeling.
Hardlopers zijn ook vroege vogels. We komen er veel tegen, de meesten in clubverband. Er is geen horeca te vinden op het driehoekige plein van Loon, en ook de kantine van de camping waar we overheen lopen is gesloten. Dan maar een stop zonder koffie: aan een picknicktafel bij het Meertjesven ten noorden van Valkenswaard. Hier lopen we even fout, afgeleid door telefoon? We steken de drukke N69 soepeltjes over. Een hert in de verte steekt het zandpad over!
Bij Achtereind lopen we ook weer even de verkeerde kant op, dus rechtsomkeer naar Lille. In de buurt van het volgende ven is dan toch een horeca-gelegenheid open: de hut van Mie Peels. Er ligt nog confetti van de carnaval, en nu is het feest met K3. De koffie is goed.
Over de A2 (slechts 75 km naar Maastricht!) en nu lopen we verder in de bossen. Een enkele boerderij, waar een koe uitglibbert als hij de stal uit mag. Door de woonwijk van Heeze, bereiken we om half 1 het station. Een vroegertje.

Middelbeers - Riethoven (28 km)

Gelopen op vrijdag 12 februari 2016 met Emmeke (route)

Wanneer we verzamelen op Tilburg CS, staan er negen bussen stationair met 'sorry, geen dienstregeling' of  'even pauze'. Beetje katerig begin in de carnavalsweek.
Eenmaal onderweg met bus 142 langs Beekse Bergen richting Middelbeers, hebben we enorme behoefte om het Pelgrimspad op te gaan. De wereld is veranderd in twee maanden. En wij gaan door.

De Landschotse Heide is een gebied met kleine en grotere vennen, met goudgele begroeiing. Wanneer we bij Vessem komen, is de Jacobushoeve dicht. Dit is een informatiecentrum voor pelgrimswandelaars. In het centrum nabij de kerk eten we bij de plaatselijke horeca een toepasselijk gebakje bij de koffie: een schelp gevuld met vruchten.

Via het gehucht Halfmijl komen we in het gebied van de zalige dorpen waaronder Knegsel, Steensel, Duizel... Het lijken de dwergen van Sneeuwwitje wel. We spotten een kleine specht, die er lustig op los timmert. Op de modderige paden moeten we regelmatig naar de uiterste rand van de zandweg uitwijken. Het heeft enorm geregend de laatste week. Tot vandaag! In een zonnetje, maar met koude wangen en som handschoenen aan, lopen we in gelijkmatig tempo te genieten van het buiten-zijn, de beweging, de boslucht, elkaars gezelschap. Zo laden we op. En het lopen gaat probleemloos.

Precies bij de boom waar Grenslandpad en Pelgrimspad scheiden, is onze B&B van vannacht: Aan het Bospad, in Riethoven. Met eigen overdekt zwembad!!! Luxer kan niet. Wat een weldaad voor de spieren, en een akoestiek voor de stem! Op de witte badslippers lopen we na een uurtje in de schemer over het erf terug naar ons appartement. Even omkleden en dan weer op pad: naar Proef me nu. Een restaurant met de all-you-can-eat formule. Naarmate de ronden vorderen, gaat het ons meer tegenstaan. Proef me nu, bedien me nu, betaal me nu, verlaat me nu. Terwijl om ons heen de peking eend en scampi's van kofferrekken worden gesjouwd, draaien wij onze joker op groen en vragen om de rekening. Blij met de frisse lucht lopen we in een kwartiertje langs een kapel terug naar het Bospad. We draaien een lp met Frida Boccara's Cent mille chansons. Dan ieder de eigen slaapkamer in en was is het hier stil en donker. Morgen vervolg!

Harskamperdennen - Hoenderloo (23 km)

Gelopen op dinsdag 2 februari 2016 met Wendeline (route en stuk van deze)

Wen heeft er zelfs een vrije dag voor genomen: om samen aan de wandel te gaan. Corinne kan helaas pas vanavond bij het eten aanschuiven. Logistiek: auto 1 in Hoenderloo bij De Boer'nkinkel (!!). Auto 2 bij de Harskamperdennen.
En dan vanaf 10.00 uur stappen maar. Enkele hondenuitlaters, maar voor de rest geen volk. Veel zwijnensporen.
Wat een prachtige route. Uitgestrekt natuurgebied. Kootwijkerzand en later HoogBuurlose Heide .
De enige bebouwingen: Kootwijk (waar we in 't Hilletje een kop koffie drinken) en Radio Kootwijk (waar we voor de miezer schuilen onder het afdakje van de ingang). De kathedraal blijft een magnifiek bouwwerk, waar weer goede herinneringen van mij liggen.
We steken weer een zandverstuiving over en genieten van de prachtige luchten, de kleur van de graspluimen, de structuur van het opgewaaide zand in ribbels, en de mossoorten. Fantastisch. Dan volgen we volgens het boekje 'geklepelde paden'? Thuis veen opgezocht: klepelen=het fijn maken van ruige begroeiingen met behulp van roterende klepels.Aha, dan ging dat niet over de bospaden, maar over het laatste stuk graspad aan de rand van de zandverstuiving!
De allerlaatste kilometers van vandaag heb ik ik in omgekeerde richting gelopen op het Marskramerpad, maar dan in een heel ander seizoen. Nu geen dood zwijn op het pad...
Om 16.15 weer bij auto 1. Rijden naar auto 2.
Uit eten bij De Planken Wambuis. Goede dag, goede avond.

Het schiet aardig op met het zuidelijk deel van het Veluwe Zwerfpad: nog 40 km te gaan (exclusief de 50 km van de drie dagvarianten over De Hoge Veluwe) en dan is die lus gelopen.
Het noordelijk deel 'Hei en Beken' is 100 km, exclusief de dagvarianten van totaal 40 km.

Brink, Kootwijk

Wallisser schapen