Wolfheze- Bennekom (12 km)

Gelopen op vrijdag 23 oktober 2015 met Wendeline (route)

De derde dag op rij van mijn herfstvakantie loop ik een stuk van een LAW-pad. Telkens met een ander wandelmaatje.Vandaag de Veluwe op. Met twee auto's verzamelen bij Nivonhuis De Bosbeek in Bennekom. Wen is te laat, want was haar wandelschoenen vergeten. Het wordt een seniorenthemadagje, want we draaien het luisterboek over Hendrik Groen (83 3/4 jaar) op weg naar Wolfheze. En in mijn rugzak zitten allerlei CIZ-papieren.

We starten met een kop koffie bij buurtcentrum/ winkelcentum Wolfheze NS. Daarna over een terrein met psychiatrische woningen (niet verdwalen, zoals op het Pieterpad!!). Na de fietsenstalling de bossen in. Oef, wat moeten we vanochtend goed opletten. Ik ben al twee keer eerder verdwaald in deze regionen: met geocachen bij Quadenoord, en met een etappe op het Maarten van Rossumpad.
Maar nu gaat het goed! Een mooi stuk over een akker. En veel bosweggetjes in prachtige herfstkleuren. De zon denken we erbij. De modder zompt onder onze voeten. Wandelschoenen hadden niet gemist kunnen worden!

Er zijn veel wandelaars op sommige delen van de etappe. Gezinnen met herfstvakantie, geo-cachers, NS wandelaars. Geen wild gespot. Daarvoor hebben we ook teveel gekletst...
Aan het einde zelfs nog even naar de spoorwegovergang gelopen bij Ede, zodat ik geen kilometer van dit pad oversla. Gek kunstwerk hier: soort schans waar vanaf je het spoor op kunt springen. Bah.
Aan de picknicktafel bij het Nivonhuis komen de papieren nog even uit de tas en een beschimmeld broodje. Dan met modderpoten de auto weer in. Heerlijk.

Wegberg - Dalheim (24 km)

Gelopen op woensdag 21 oktober 2015 met Nico (route en stukje van deze route)

Op dinsdagavond begint onze mini-vakantie van 24 uur. We rijden naar de Lüttelforster Mühle iets ten noorden van Wegberg. In het pikkedonker bereiken we dit hotel. Pas de volgende ochtend herkennen we precies waar we zijn op de etappe die we in juli liepen.. In het gidsje staat namelijk dat het hotel niet in de molen is. Wel dus. 
Na een ontbijt zonder thee maar met zalm aan de Schwalm rijden we in tien minuten naar station Dalheim. Hier liep de trein vroeger door tot Roermond. Nu onkruid op de rails. Nico geniet van de seinpaal. Met het forenzentreintje zijn we in 5 minuten in Wegberg en gaan we echt wandelen. Beetje mistig nog.

Na de verlaten hoofdstraat van Wegberg gaan we over veldwegen. Soms van zand, dan van grind, en helaas ook van gras. Na een kilometer of twaalf krijgt Nico last van zijn knie en heup. Dat is minder. De testbaan van Siemens leidt wel iets af, maar niet genoeg. Ook de paddenstoelensoep in Waldrestaurant tante Lucie helpt wel. Maar ook niet genoeg. Daarom gaan we na het sjieke Wassenberg (soort Wassenaar) in langzamer tempo het bos in richting Wildenrath. Langs een kapel.

Boekje boven het hoofd voor vallende eikels en kastanjes. Extra stop op een bankje. Hier besluiten we dat Nico een shortcut gaat maken. Ik loop de laatste vijf kilometer in straf tempo. Langs de Dalheimer Mühle. Op grensgebied. Bij het station staat de auto nog en ik haal Nico op bij Rödgen.
Ondertussen wel mooi een volle bingokaart: drie hertjes, een wezel en twee eekhoorns.

Op de terugweg rijden we via binnenwegen naar Arcen en dineren we in de Maasparel. Morgen ga ik hier met Wietske verder wandelen!

Velden - Arcen (17 km)

Gelopen op donderdag 22 oktober 2015 met Wietske (route)

Dat werd tijd dat we samen weer eens aan de wandel gingen. We treffen elkaar op Venlo, waar we de bus pakken naar halte Taurus in Velden. De vijf kilometers die we daarmee overslaan liep ik al eerder.
Nu gaan we gelijk bij de Nachtegaalweg de natuur in.
Het is bewolkt, maar droog. In het bosmeer Venkoelen zijn heel veel eenden te zien en horen. Even later wandelen we langs de grens met Duitsland. Bijna alles is onverhard. Over oranje bladerwegen. Naast ons een oranje beek. Soms langs een klein stukje weiland, maar vooral loofbos. Restaurant Jagersrust is tegenwoordig alleen nog in het weekend open, dus eten we onze boterhammen op een leeg terras.

Daarna wordt de route nog mooier. Het is één van de mooiste etappes van het Maas Niederrheinpad: slingerpaadjes door het bos, zandverstuiving, hei, vennen. En nu heel veel vliegenzwammen!! Hele families onder de bomen, in het gras en zelfs op ons pad. Het is werkelijk prachtig.

De aankomst in Arcen is ook zo fijn,. Hier was ik gisteren nog met Nico uit eten na een andere etappe van het MaasNiederrheinpad (van Wegberg naar Dalheim), waarbij we op de terugweg naar huis hier een restaurantstop maakten bij hotel Maasparel. Arcen is klein en toeristisch. Maar niet voor niets! We lopen pal langs de Maas (wilde koeien zijn op veilig afstand) en drinken bij de open haard van brasserie Alte Arce een warme chocomel met kersenvlaai tot besluit.