Gelopen op dinsdag 9 juli 2013 met Annette (route)
In Alkmaar neemt Annette nog de roltrap, maar die is er even later niet bij het klimduin in Schoorl. Een straf begin van deze zonnige wandeldag over de hoogste duinen van Nederland. En nog wel zonder koffie, want hetgezellige Honki Tonk laten we voor wat het eerst.
 |
| Klimduin Schoorl |
Vorige week liep ik met Annemieke het klimduin af. Op is een ander verhaal, langs klauterende en rollende koters. Boven dan wel een mooi uitzicht en er volgen nog meer mooie uitzichtspunten. Het lijkt wel Corsica, met dennenbomen en strakblauwe luchten en in de verte de zee.
 |
| Corsicaanse dennen bij Schoorl: zicht op zee |
De markering is af en toe matig, maar dankzij behulpzame frisse VUT-ters komen we toch weer op de route. En bankjes genoeg onderweg. Onder andere met de tekst: Lopen loutert. Daar mijmeren we wat over door.
En dan opeens zijn we de duinen uit en lopen we bij het kerkje van Groet. Een beeld van drie wasvrouwen (zussen?) appen we naar Ina. De koffie nemen we op het terras van de Bokkesprong. En dan gaat de route heel leuk langs de Hargervaart. Hier wappert de was en staan de windschermen van luie bootbezitters. Met blote buiken bakken ze in de zon. Wij vangen wind en lopen door richting de Hondsbossche zeewering over een grasdijk. Er is gemaaid en het is voor ons ploegen door het lange hooi. Erg bijzonder om op de dijk te lopen met weids uitzicht aan alle kanten: molentjes, de zee (of zijn het toch nog wolken?) , tractors op het veld en een enkele boerderij met oranje dak. De meeuwen vliegen over met hun typisch geluid.
 |
| Hargervaart |
 |
| Hargervaart |
 |
| Schoorlse Zeedijk |
We lunchen achter het electriciteitshuisje vlak bij de zeewering.Veel fietsers hier, LF1B als ik het goed zie op de borden. Het is 19 jaar geleden dat wij hier ook waren , maar aan de natuur hebben we niet veel herinneringen. Natuurlijk wel het asfaltpad pal aan zee. We smeren ons nog maar een sin en lopen verder over de hoge dijk. Links een mobiele uitzichtpost, rechts een camping. Daar vragen we weer even de weg en een echte gebruinde verwaaide kustkop legt ons uit hoe we verder moeten.
 |
| Hondsbossche Zeewering |
 |
| Petten |
Het stuk naar Petten is wel heel mooi, maar dankzij de kernreactor ergens ook unheimisch. Het kronkelende schelpenpad loops langs kleine stukken bos, met scheefgegroeide lage bomen. Weinig dieren gezien. Wel een soort orchidee-achtige bloemen. En veel paardenbloemen in de duinen.
 |
| Pettemerduinen |
 |
| Bloembollenvelden bij Callantsoog |
We kopen een waterijsje in Sint Maartenszee. De laatste kilometers zijn saai: over een fietspad langs een autoweg, de Westerduinweg. Voorbij camping de Lepelaar is het niet ver meer naar bushalte Bosweg van Callantsoog. Maar daar blijkt de bus pas over een half uurtje te komen. Dan lopen we maar verder, van de route van het Hollands Kustpad af richting Schagen. Helaas raken we dan het spoor bijster. en met veel geluk stopt gelukkig toch nog bus 152 voor ons, in de buurt van een brug over het Noord Hollands kanaal. We hebben ook altijd wat met bussen! Maar het komt ook altijd weer goed!
