Het beginpunt vandaag is de parkeergarage van theater Orpheus in Apeldoorn. Het eindpunt de Oranjeweg in Emst. Joke zal me hier ophalen. Vanwege de kou en sneeuw kiest zij ervoor om niet mee te gaan wandelen. Koud is het. En sneeuw ligt er. Maar in thermokleding prima te doen, mits ik niet stop te lopen. Alleen voor foto's dan.
Ik loop allereerst langs de Naald en Paleis het Loo. Mooi gelegen in de sneeuw met ochtendzon. Bij het Bilderberghotel is de fontein bevroren. Ik laat Apeldoorn achter me via een voetpad bij de Wiesselseweg. Het is een slalom-berkenpaadje langs boerderijen. Wat schapen en paarden, en verder niks. De sneeuw knerpt onder mijn schoenen. Bij boerderijcamping Groenhoeve groet ik de boer en verder loop ik weer. Ik kom in het gebied van de sprengen, die ik ook zag rondom Loenen met het Trekvogelpad. De Geelmolen, een watermolen heeft mooie ronde ramen. En wat mooi is die dubbele beek met damwand om ijzerrijk en ijzerarm water te scheiden.
 |
| Paleis het Loo Apeldoorn |
 |
| fontein bij Bilderberghotel |
 |
 |
| Roode Beek naast Nieuwe Beek |
Hier haalt een vrouw op de fiets me in. Ze rijdt heel langzaam en vertelt waarom ze toch op de fiets is: vanmorgen al de eigen hond uitgelaten en nu wil de logeerhond ook nog erop uit. Jammer genoeg verdrijft de hond twee ooievaars aan de beekrand.
En daar is dan kasteel Cannenburgh: hét kasteel van Maarten van Rossum. Ik drink eerst een kopje thee in restaurant het Koetshuis. En dan waag ik het erop en trek aan de klingelbel bij het kasteel. Na wat gestommel verschijnt een onuitgeslapen en chagrijnig hoofd. Op mijn allerbeleefdst vraag ik of het beeld van Maarten van Rossum mag fotograferen en ik wijs op mijn wandelboekje. En zowaar. Hij haalt de sleutel en loopt voor me naar de overkant, naar een bijgebouw. Hier is het zware beeld gezet uit angst voor koperdieven. Ik neem ook nog maar even plaats op het bankje naast Maarten, al is het volgens mij meer een schurk dan een held.
Enfin, inmiddels schijnt de zon en zet ik het kasteel van alle kanten op de foto. Wat een plaatjes. Ik loop langs de ijsbaan en verder langs de Hertenkampsweg. Wat scharrelvarkens en eindeloze sneeuwvelden. Wat een genot hier te zijn.
 |
| Paadje langs Kasteel Cannenburgh |
 |
| Langs de ijsbaan in Vaassen |
Op de Oranjeweg ben ik klokslag 3 uur. Hier begon ik mei 2011 het Maarten van Rossumpad, niet wetend dat ik zo verslingerd zou raken aan het wandelen. Joke pikt me op in besneeuwde auto en samen drinken we twee koppen koffie bij kasteel Cannenburgh. Ik word rozig. Goed wakker blijven, want vanavond naar de theaterbewerking van het mooiste boek dat ik 2012 las: Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten